Öyle zor ki yüzünü görememek,
Öyle zor ki sesini duyamamak,
Oysa, o kadar alışmıştım ki sana,
Her gün o gül yüzünü görmek,
Günaydın, nasılsın demek.
Biliyorum şu an bir şeyler eksik
Ve ben mutlu değilim, seninde olmadığın gibi.
Oysaki tek dileğim seni mutlu etmek,
Her zaman mutlu görmekti,
Bunun için sevdim seni ve hala seviyorum,
Yüzünü görmesem de, sesini duymasam da,
yinede seni seviyorum ve hep seveceğim…
Kim bilir belki bir gün, bir mucize olur,
Ve sende benimle olmak istersin,
Eminim ki, sen istediğin gün,
Önümüzde hiç bir engel duramaz,
Hepsini aşar ve birbirimize kavuşuruz.
Belki bir gün, evet belki bir gün,
Belki çok yakın, belki imkansız,
Ama yinede içimde bir umut,
Kalbimde bir kıpırtı var.
Her sabah, belki bugün, belki bugün diyorum,
Ama biliyorum ki, sadece kendimi avutuyorum,
Yinede buna da şükür diyorum,
Buna da şükür…
Çünkü biliyorum, sende beni seviyorsun,
Belki şimdiye kadar kimseyi sevmedin,
Beni sevdiğin kadar.
İstediğim tek şey, bu sevgine layık olabilmek,
Bu sevgiyi hak edebilmek.
Hayalin hep gözlerimin önünde,
Sesin kulaklarımda çınlıyor,
Düşlerimde yalnız sen varsın, yalnızca sen…
Öyle çok özledim ki,
O tatlı gülümseyişini,
Öyle çok özledim ki,
“Seni seviyorum” deyişini,
Ve öyle çok özledim ki,
Sana “ seni seviyorum” diyebilmeyi…

ertan kalay

18.06.2011 - k.k.t.c.