3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1107
Okunma
Geceler aydınlandı
ışıl ışıl parladı kelimeler
ürkek
korkak
temkinli biraz
ama yalansız.
Beklenen bir ayazla savruldular sonra
uçuştular birbirlerinden uzağa
uçtular
uçtular
dudak kurudu
şiir sustu.
Hayat cömert avcuyla pırıltılı bir düş bıraktı
dünyaya açılan penceremize
solusuz sevişirken yakaladık denizi
güneşli günün koynunda.
Bir damlaya sığan denizdik
bir zerreye sığan güneş
içindeydik içimizde olanın.
Oynaşan ışıklardık
karışırdık birbirimize
Gerçeğin içinde kurulan hayaldin
hayalin ortasındaki gerçek
hadi ölelim
dedin
öldük boylu boyunca.
Zaman soğuk nefesini üflüyordu yüzümüze
amansızdık
zamansızdık
ağzı kırık bir kadehten içmiştik
şurubunu hayatın.
Şimdi
ucu güneş yanığı bir fotoğrafdan bakıyor gözlerin
yoksunluğumun mavisini avutuyorum
gözlerin öyle yakın
gözlerin öyle uzak
öyle derin.
Yeraltında nefes alıyor güneşsiz sözcüklerim
içime kanıyor suskunluğum...
Cevap Yaz