Birazdan bulutlar gidecek
birazdan güneş...
birazdan herkes ağır ağır kalkıp gidecek
ben, sen
ay ve yıldızlar kalacağız yine kaç gecedir olduğu gibi
bırak gitsinler, sen gitmede
bende birazdan dönerim...

saçların dökülmüş
ellerimle her akşam taradığım
bırak dökülsün
bu hep böyle kalacak değil ya...
eskisinde daha güzelsin inan,
hemen hemen hergün
bir yığın boyayla yüzünü gözünü örtmende neydi öyle
ama var ya ? gözlerin hala
sakar mı sakar bir adama dönüştürebiliyor,
şu karşında görmüş olduğun adamı...

inan yine bahçemizdeki masanın başına kurulacağız seninle
kuşlar yine hep bir ağızdan o en sevdiğin şarkıları seslendirecek
çiçekler en güzel kokularını...
ve inan bana
her şey eskisinden daha da iyi olacak
hem şimdiye değin hiç yalan söyledim mi sana ?

gitmeyeceksin değil mi ?
geceyi görüp sıvışan güneş gibi
gitmeyeceksin değil mi ?
doktorların üç aylık ömür biçmesine kanıp
gitmeyeceksin değil mi ?
şu kahrolası dünyada
iki yumurta kırmayı bile beceremeyen bu adamı öylece yalnız bırakıp...

döndüm
bak, en sevdiğin çiçekleri de getirdim
tam kapatmak üzereydi çiçekçi
inan zar zor ikna ettim adamı, öyle de inatçıydı ha !

ne o, hala uyuyormusun ?