Yüzü buruşmuş nene gibi, usulca yanıma sindi, yalnızlığım.
Yüzüne baktım defalarca, aynıydı kokusu, keskin sirke...

Önünde ki taşlarla oynarken, deşti toprağı bastonuyla.
Daldı derinlere yaşının verdiği edayla elleri benli benli

Merhaba ayrılık, yine mi kapımı çalıyorsun ?
Kim o demeyeceğim, çalışından belli...
Usulca git ....

Eren: Yalnızlığımın bekçisi olmuş şehrim de.
Razı olmak değil, boş bakan gözlere.

Ey zaman! en geç vaktinde tükendin.
Ne zaman ihtiyacımı giderdin ?

Üfledim benim için yanan son aleve
Sözüm geçmedi, usulsüz ayrılığın önüne,

Haykırdım yuvalayan düşlere
Gözlerimde sineye çekilmiş perde


Bakıyorum yavaşça yürüyen ayakları çamurlu nineye
Geçmişini ararcasına seriliyor yeşillere

Kaybettiklerimi onlarda buluyorum
Sana baktıkça çaresizliğimden yanıyorum...