Der ki 'Yürek'; Ahh karalar bağlamış yaralarla dolu kalbim.. Acıtılmış-acılı yüreğim. Gözyaşı dolu yakarış ve hıçkırıklar eşliğindeki ben..

Ne çok incitmiş hayat beni.. Bak! Bak ey sevgili! Göz kapaklarım ağırlaşmış, acının yön verdiği ve acıya doymak bilmeyen ruhumun paramparça olmuş aynaları..
Yüreğimin odalarındaki, aynalarımda eksik kalmış yüzler, tamamlanamamış duygular..
Şimdi sen varsın! Işıksın karanlığıma. Nefessin yorgun yüreğime. Ama! Varsın var olmaya da, hani neden yanımda değilsin! Bir hayal düşsün.. Sevdam, sevmeye-sevilmeye inancım çoğaldıkça çoğalıyor yine de.. Ateşler var aynamda.. Belki de sadece yalnız, yalnız-ben yanıyorum..

Sen! Sen sevgili oysa sen yerinde sayıyorsunuz ateşe atılmış ruhumun hücreleri kavrulurken beni... Duy sesimi, ç/ağlayan yüreğimi. Sessizliğimdeki haykırışımı. Gör artık yüreğimin seni bekleyişini...

Beklerim ben.. Yeter ki gel.. Beklendiğini bil, bekleyişimin sonu yeter ki vuslat olsun... Gel gör hadi! Gel sevda, sevdiğim, sevgili gel.. Geldiğin gün ben benden gitmemişken, daha önümüzde yaşanacak günler varken gel, gel yeter ki... Yeter ki umut etmeyi bil. Kaybetme düşlerini. Sevda denilen senin yüreğini de karanlık dehlizinden çıkaracak sakın bunu unutma...

Şiirle kalın 'Şair'. Güzeldi yüreğinizden kaleme düşenleri okumak.
Saygımla...