Bir çocuk edasıyla sevdim seni
Gölge sessizliğinde sevdim
Konuşsam da kendi kendime
Senin yanından susup da geçtim
Ne depremler yaşadım
Bir bilsen!
Ne med cezirler yaşadım
Sus yüreğim sus diyerek
Kendi kendimi teselli ettim.

Sevda nedir bilmezdim
Aşk falan da, bana göre değildi zaten
Mühürlemiştim de gönlümü
Bahar yeli gibi estin
Melek misali geldin
Uyanamadım gözlerinde
Ne yaptın, ne ettin
Beni benden, ç/alıp da gittin.

Şimşekler gibi çaktın yüreğime
Yıldırımlar düşürdün
Çok bekledim yağacaksın diye
Yağmadın be sevgili yağmadın
Sadece, ve sadece" bir kaç damla düşürdün/
Oysa ben!
Tozunda toprağında, çamurunda yürüdüm/

Sessizdim ben
Gece karanlığı gibi sessiz
Rüyalar gibi sessiz, ve nefessiz/
Yetim kaldı, öksüz kaldı tüm cümlelerim
Ardın suru ağladı dilime doladığım,
Boğazıma düğümlenen sözlerim
Bakamadım doya doya, oruçluydu gözlerim
Sanki bir gazel yaprağındım dalında
Tutunamadım
Kavrulup savrulup gittim/

Oysa gözlerinde bir damla yaş olmayı
O kadar çok isterdim ki
Yüreğinden süzülerek,
gözlerinde doğmayı
Tutunup da kirpiklerine,
kara gözlerine bakmayı
Usul usul, hafif hafif
yanağından akmayı
Biliyorum kıyamazdın bana
Tutardın ellerinle, düşürmezdin yerlere
Dertleşerek yürürdük
Tutunup da el ele
Ben sana bendeki seni anlatırdım
Yufka yüreğin dayanamaz sen de ağlardın
Doya doya bakardım ben de gözlerine..!

SESİYLE ŞİİRİME CAN VEREN FUNDA HANIMA ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM...

ŞİİR:ZAFER KOCAKUŞAK
YORUM:FUNDA SAGLAM