Bu gün çok öfkeliyim kendime,
Yenildim ilk defa sevgime,
Gelemedim kendime....
Sen ki dünyalar güzeli,
Sana aşık olmak ne haddime...
Yok yok teselli verme,
Acıyarak halime...
Sen ki, başına taçlar takılacak,
Uğruna dünyalar durdurulacak...
Gülüp geçersin benim gibi birine...
Seni sevmek ne haddime,
Seni sevmek ne haddime...

Bu gün çok öfkeliyim kendime,
Yenildim ilk defa sevgime,
Gelemedim kendime....
Sen ki, hayellerimdeki sevgiliydin,
Güzelliğinle geçtin onunda ötesine...
Sana yazdığım bu son şiir olsun,
Kalemim aciz kalır,
Kalbimdeki büyük sevgine...
Bu ateşi kalbimde söndürmem lazım,
Girmemem lazım imkansız aşklar diyarına...
Sen kim, ben kim....
Uçurumlar var aramızda...
Bağışla haddimi çok aştım,
Farzet ki, seni sevdiğimi söylemedim,
Sende bilmedin kalbimde ki yangını...
Seni sevmek mi?
Hayellerimde bile zor...
Seni sevmek ne haddime,
Seni sevmek ne haddime...

Bu gün çok öfkeliyim kendime,
Yenildim ilk defa sevgime,
Gelemedim kendime....
Beni sevebilme ihtimalini düşündüm,
İyi halt ettim!!!
Acıları doldurarak kalbime...
Sen ki, sığmayacak kadar güzelsin hayellerime...
Sana aşık olduğum doğru,
...ama gömmem lazım seni kalbime...
Yok bunun çaresi başka,
Sensizlik olsa da ölüm...
Yok yok işte,
Beni sevme ihtimalin zerre dahi olsa...
Acı verecek bu aşk bana,
Şayet böyle devam ederse...
Bağışla ne olursun?
Seni sevmek ne haddime,
Seni sevmek ne haddime...

Yılmaz Çelik