Turuncu kokulu resmin

seninle konuşmak,
ve tüm konuşmalarımız,
çiçek açtı.
dört mevsim yaşadık
günlerdir
ve,
ay gibi doğdun
acılarımın siyahına.
genzimi titretti,
denizin kokusundan çok
ayrılık saatleri.
çegincelerin
sadeliğin
kusursuz savaşın
fesleğen kokulu bakışın
evet ne varsa hepsi
o gülen resmin
hayatımın tek sevinci.

bırakıp gittin
karanlıkta kaldım
alışamadım gidişine
gök grileşti
deniz öfkelendi
şehir üşüdü
martılar küstü
rıhtımlar sessiz
ve,
geceler yıldızsız.
güneşin doğuşunu özlüyorum
seni düşünüyorum..

hani..
bir yana atmıştık uykuları
sabahları bulan fısıltılarımız
murada ermiş hallerimizle
ıstıraplarımız geçti.
ve gözlerimizin ışığı
bir göl kadar yeşildi.
ve,
gezindiğimiz her yerde
geçmişi unutmadık
dalgalarla boğuşan kuşlara
dönmüştük.
kahve gözlerine gelirdi
martılar
içimizi ısıtırdı
bir sahil bahçesi
ve,
huzur verirdi
sesler arasında
en güzeli Süleymaniye..

çaresiz seni bekliyeceğim
ufukta seni göreceğim
resmini alıp elime
o ağacın altına geleceğim
ve şimdi bu şehirde,
turuncu kokulu resmini
maviye çizeceğim..



Mustafa kaya
26.12.2005 / Beykoz