0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
977
Okunma
qum qovur qum yeləyin sazını aldım kiməkim;
köklədim zil devinəngin çanı çalıdım kiməkim.
bir daşındaş quru verdim yüçə səs söz ara bir,
ən uzaq dağlara şimşək səsi saldım kiməkim.
bu soraq vurğusu vurğun əridir an vuruğu
paya pay düşdü sar, aldım be saraldım kiməkim.
sarılıq olsada yetginlik ama sev çinərək,
yubanıldım dəyərin gildə bunaldım kiməkim.
mən öd olmuş demə öd mən çağı us körpə günü,
dörd ayaq yön şütüyür yöndə qocaldım kiməkim.
bəlkə bilmir hələ mən topladığı bilməzini,
nərduvan qıldı zaman yerdə ucaldım kiməkim.
M. Ərğəvan
DIVAN-I ƏRĞƏVAN(51)
