Binbir emek ile bahçe yetirdim
Kara karga gülü talan eyledi
Sardım sarmaladım yâre götürdüm
O da tepelenen alan eyledi

Dosta tutunacak sağlam dal derken
Hak namına hak selamı sal derken
Gir gönlüme ebediyyen kal derken
Ahd ü fermanını yalan eyledi

Kim derse gül derdim diken batmıyor
Akla yatsa bile gönle yatmıyor
Kaç defa denedim sargı tutmuyor
N’ettiyse kalbimi çalan eyledi

Ne bir ağa oldum ne de bir han’ım
Bundan birbirinden harap dört yanım
Kaybedecek nem var bir kuru canım
Dedikçe benzimi solan eyledi

Bir gün dönen felekler de yorulur
Yaptıkları ettikleri sorulur
Gökler seda verir dağlar yarılır
Hükm-i Hâkim bunu ilan eyledi

Fani olan vefa göstermez boşa
Gönül derde doyar gözler de yaşa
Yazılan gelmezse olur mu başa
Kulu kaderini bulan eyledi

İsteyen dünyayı alsın araya
İsteyen bağlansın güneşe aya
İnsan olmak kâfi Gözükara’ya
Şükür beş vaktini kılan eyledi

Çark-ı Devran (sy.39)