Gün gelir düşersen onulmaz aşka
Gönlünü gurbete sürdün sayılır
Gönül ikliminin kuralı başka
Gözünü yumarsan gördün sayılır

Ahd u peymânını tutar bozmazsan
Onu okur ondan gayrı yazmazsan
Aşkın şarabını içer sızmazsan
Hakikat hakkını verdin sayılır

Dünyanın işini atarak rafa
Yürürsen yaklaşın yardan tarafa
İksirin tılsımı karışır lafa
Sırr u hikmetine erdin sayılır

Kitab-ı kainat özü sendedir
İnlinin cinlinin gözü sendedir
Sevginin şefkatın yüzü sendedir
Yılmazsan sözünde durdun sayılır

Okşayıp işlerler kıymetli taşı
Hasret sarhoş eder gezdirir başı
Haberci tutarlar gökteki kuşu
Ufka bakıyorsan sordun sayılır

Cümleyi yüklersin bir tek heceye
Postunu serersin gündüz geceye
İsmini zikretsen Hak diye diye
Vuslat saatını kurdun sayılır

Dağlar ululaşır çöken dumandan
Cazibeli gelir avcıya ondan
Davacıysan ömür denen zamandan
Kendini boşuna yordun sayılır

Seven sevdiğine kavuşmak ister
Bu halin dışında bir durum göster
Bağbanlı bağlarda bülbüller öter
Duyduğun doğruysa vardın sayılır

Mutluluk güvercin uçursa dönmez
Bir kez havalansa bir daha inmez
Aşkın meşalesi yanarsa sönmez
Sarılan sarmaşık sardın sayılır

Balık nasıl yaşar kuru toprakta
Bundan sararmakta yeşil yaprak da
Beklemeyi öğren uygun durakta
Sen de bir halkaya girdin sayılır

Kimler beklemez ki baharı yazı
Taşı deler suyun cilvesi nazı
Bilmez Gözükara’m çalamaz sazı
Dostun derdi varsa derdin sayılır

Çark-ı Devran (sy.47)