kumdan kaleler yapmak gibiydi aşka sarılmak
ya da iskambil kağıdından evler mesela
bir prizmadan yansiyan bir ışık gibiydi seni sevmek
yedi rengi ve yedi kıtayı bir uçtan bir uca aşıp
bir köstebeğin gözlerinden seni seyretmek gibiydi mesela
mesela bir kurşun asker olmaktı
iskambil kağıdından yapılmış
bir başka evin penceresinde.
sense uyuyan bir bez bebek
kumdan bir kalenin bahçesinde.
uyuyor olmalıydın yılların yorgunluğunda
uyandirilmayi bekleyerek.
uyanırdın belki ateş etsem havaya
ben bir kurşun askerdim ya
sen bir bez bebek.
ama kumdan kalelerim
ve iskambil kağıdından evlerimde yıkılabilirdi kanımca
belki de kopardı bir kıyamet
ben seni inceden ve usulca öpmeyi tercih ettim
gözlerini açtın aniden ve yürüdün gittin umarsızca
şimdi sen sağ ben selamet
bense gidişini bir köstebeğin gözlerinden seyrettim yine
hayasızca...


Kadircan Pehlivan

12. Haziran 2011