5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1376
Okunma
Artık kanayan kaldırımların üzerinde,
sonsuza yol alıyorsun..
Ellerin, kimden ödünç aldığın umutları saklıyor
Ve kimler seninle umudu yarına savuruyor?
Onbinlerce cevapsız sorunun ruhundaki sarsıntısı,
neden hala seni yok etmiyor?
Tükenmeyi dilerken,
nasıl birden bire karanlığı yırtan gücünle,
dikiliyorsun ayağa..
Meydan okuyorsun ..
Hayır! hayata yada insanlara değil ..
Senin savaşın kendinle
işte bu yüzden en çok kendini yaralıyorsun..
Yaralarından kutsal sancılar yaratıp,
parmaklarınla kaybolmuş ruhlara sunuyorsun..
Teker teker çarmıha geriyorsun düşleri..
Cevap Yaz