Yazsam,
günlerce gecelerce,
soluk almadan,
bir damla suyu boğazımdan akıtmadan,
parmaklarıma kan oturana dek
hüzünle,öfkeyle,karanlıkta kalmış yüzümle
dünyanın ötesinde bir dünyadan
kederle yazsam...

Bilmediğim kentlere yol ,
düşünmeden anlatılan tarihe toz olsam..
Yitip gitmeden,
çoğalmadan,
durup dinlenmeden,
patikalar boyunca parçalanmadan
yüzümden kederin izlerini toplamadan
sadece yazsam..

Nefesim kesilse sonra,
dilim damağıma yapışsa
parmaklarımın arasına sıkışan sigaranın ateşiyle irkilsem
kayan bir yıldız gibi yok olsam
yada
olduğum yere çakılıp kalsam ulu bir çınar olsam
kurtulsam içimi yağmalayıp duran bu huzursuz yorgunluktan..

Yağmur olsam toprağa düşsem
kana kana içilsem
yokmuşum yada birdaha hiç gelmeyecekmişim gibi son damlama kadar tüketilsem..
yansam, yandıkça kendimden kurtulsam
çığ olsam çığlaşan sessizliğimle tüm seslerin ezberini bozsam..

yazsam;
günlerce gecelerce..
yolum sana erişene dek,
sisler tamamen çekilene,yüzün gündüzüme değene dek
ilmek ilmek
emek emek yazsam..

Ağlasam;
bir beni bulsam birde seni,
sonra yine ağlasam..