Ab’ında boğuluşta da kalıp, tümden yandı yürek
Hâmuş kaldı gömüldü içime, hepten bitti istek
Bihuş’um gül bakışın yüzüne, yıkık kaldım dilden
Huş’um hep kayıpta ben neydim de, ne oldum ki birden
Us’um nerde tükenip kaldı da, su da erir kirden

Zülâl’le demlenip eriyişte, çok horca köz idim
Cûş oluşumu da ben bir zaman, ellerden öğrendim
Ey habip mestin olup yoğruldu, şu şaşkın yüreğim
Har’ından hayatımla yanışta, boş kaldı emeğim
Bir fermanınla gözün hapsinde, şaşkındır yüreğim

Bu ser’im önüne beter düştü, yıkık kaldı yolum
Ah-ı zar’ından derman kalmadı, kötü düştü kolum
Dar ağaç oldun kıymet bilmedin, çektin gitti ipim
Düştüm geran’ın karanlığına, boğuşla kayıbım
Hiç güman’ım kalmadı derbeder, çözüldü ayıbım


Selman’ım yok ateşler sarışta, kor bitirdi gönlün
Seyda’na yetişmek ne mümkün ki, nefese ters yönün
Ay parçası mı güneşten misin, yakıp kodun beni
Hiç bir gün cıda’nı kıramadım, don koydun bedeni
Berhudar etmedi zulmün hışmı, yanık kor gideni

Medar’ın ne beni böyle cıbıl, bırakışta gittin
Alemdar’ım olman çok zor mu ki, ayakaltı ittin
Mihmandar’ım hoş görünle beni, bir karşılar mısın?
Gaman dar’ım mısın ki hor emri, içime salarsın?
Kuka gibi neden naza çeker, dönüşte bakmazsın

Gönle niye acemsin akmazsın, uzakça gezersin
Nubar gibi naziksin çıt kırım, olup da esersin
Abar’ım ben ki gölgemden bile, yolan ulaşamam
İcbar altında ezilip kaldım, başı kaldıramam
Mandam aldın benlik bırakmadın, söndün kanamam

Güman’ım ol artık yüreğimde, vurma üste kilit
Durmadan leman olur yıkarsın, koy da yoluna git
Gönlümü Numan bulayınca, yangını sormadın
Yoksa sen müşrik misin Allahın hükmüne doymadın
Gel bana gönlümde ”ULUÇ”UM ol, yücelt od almadın

Çok kaman kalırsın bu yolum da, niye bırakmazsın
Bitti tüm istemlerim hem artık, neden hiç akmazsın
Yaban ellerde sensiz yitiksem, kına yak son söze
Bu varlığım senin için ceman, hiç görünür göze
Kıssa keselim yürek dinlensin, köç nerde tak öze...






(10.06.2011)AZAP...