Adını sensizlik koyduğum bir yerdeyim. Her yer karanlık aydınlığı (seni) arar bir haldeyim. Anılar aklıma geldikçe canım acır, kalbim sızlar , yüreğim her yerde seni arar. Gezdiğimiz gördüğümüz yerler sanki yakama yapışır bana hep seni sorar.

Her sabah kalktığımda ilk aklıma gelen sendin. Senin benim olduğunu bilmek bile bana çok huzur verirdi. Gözlerine baktıkça bakasım gelir ama kalp atışlarım buna fazla izin vermezdi. Gözlerine baktığımda başka bir aleme gider, hayaller kurar geleceğe seni haykırırdım. Ama hayallerim gerçekleşmedi. Ne yazık ki hala sensizim. Zevk alamıyorum artık hayattan, can çekişir gibi yaşıyorum kalbim sensizliği kabullenemiyor.

Oysa ki sen benim güneşimdin önümü aydınlatırdın. Şimdi karanlıkta kendim ile boğuşuyorum. Bir yanım bekle gelecek diyor, bir yanım boşuna bekleme sensizliği seçti diyor. Bir yanım geleceksin diye ümit ediyor ve bir yanım da gelmeyeceksin diye korkuyor.

Ben sensiz de yaşayabilirim ama gittiğim her yerde gözlerinle karşılaşırım. Mutluluğa ve sevince elveda, acılara ve yaralara merhaba derim.
Ben sensiz de yaşayabilirim ama nefesim daralır, soluğum kesilir, yaşarken öldüğümü de görürüm
Ben sensiz de yaşayabilirim ama dertler ve acılar beni maf eder, gittikçe büyüyen yarama tuz basmış olurum
Ben sensiz de yaşayabilirim ama senle bir başka yaşarım. Sevgiyle, aşkla, mutlulukla arkadaş olurum, acılara ve üzüntüye bir daha buluşmamak üzere el sallarım


Ensar Türkay
www.sairensar.tr.gg