aynı öyküde başlamıştı unutkanlıklarımız,

aykırılıklarımız

ve çiçeklerin yasaklı marşı;

öldürülmüş bir baharın anısınaydı..

hiçbir cümlede rastlanmadı izimize.

ayrı duraklarda karşılaştı gölgelerimiz.

gölgelerimiz ve biz

umarsızca yiterken günlerin içinde /sövgü

kırık sevgilerdi kahırlarımızdan dökülen..

yabanıl kahramanlarla süslediğimiz şarkılar

yanlış ezgilere yataklık ederken / biliyorduk

acemiliğimizde büyüttüğümüz çocuklar

kod adlarla

pazarlanıyordu yanlış savaşlara..

gün gün düşülen tarihin rahminden

buruk sevdalar bırakılmıştı bize.





aynı öyküde başlamıştık,

kesişmiştik yüreğimizin soğuk şehrinde

telaşlı bir paraleldin,

ben burnunun dikine giden bir meridyen

sen dolaşırken tropikal umutlarla

benim yoluma hep kutuplar çıkıyordu / hep soğuklar

biliyorduk

ayrı zamanlara ayarlanmıştı saatlerimiz

kaçırılmış bir buluşmaydı hayat

yaşanmamış mutluluklar düşlüyordu yüreklerimiz...





aynı öyküyü saklamıştık titizce

naftalin kokulu anılarımızın arasında

açmadan kapımızı soğuk bir mevsime,;

ömrümüzün sonyazında

buluşsun yine ellerimiz

bu öykünün son paragrafında...