Bu dolunay sabahı asacaklar beni!
Görüyorum;
Avluya kurulmuş üç ayak sehpayı.
Ne yargıladılar, ne de sordular suçumu,
Sanki temizleyecekler böylece;
Masumca işlenmiş bir avuç günahı!

Sahi neydi benim suçum,
Niye hiç sormadılar?!
Sen de sorma artık,
Zaman geçti , neye yarar!
Kimse karşı koymadı,
Atılırken hücreye apar topar...
Zaten biliyordum,
Tekrar öğrendim;
Keskin sirke küpüne zarar...

Ne titriyor ayaklarım ne de korkuyorum,
Ürkek değil gözlerim, sadece seni arıyorum,
Fazla bir şey yok söylenecek; Son söz olarak
Beni sevmiş olanları ben de seviyorum...

Öyle diyorlar veya herkeste var o kanı:
Cennete gitmezmiş asarlarsa insanı.
Haltetmişler!
Geçir cellat kara kaytanı
Cennetin kapıları açıldı bile;
Sonuna kadar!..


M.İlhan Günay
Mart 2007 - Novosibirsk / Rusya