Trenin düdüğü bir uzun, üç kesik ötüyor
Sıra sıra geçiyor gözlermin önünden
Tepeler, dağlar, agaçlar, köyler
Penceredeki aksime baktıkca her defasında
Gönlümü nedense bir başka hüzün kaplıyor

Arkada kaldı her şey deyip bakıyorum uzaklara
Bir yeni başlangıç hazzı ile dalıyorum hülyalara
Demir tekerlerin raylardaki sesi
Koşturuyorlar beni sanki dört nala
Yeni hayata

Kondöktörün uzaktan gelen sesi,
Tekerlerin fren uğultusu
Uyandırıyorlar daldığım hülyalardan
Bozuyorlar bu güzel tılsımı
Sanırım şimdi tren küçük bir köye giriyor

Koca gün geçti, artık gece sürüyor
Susmuyor trenin düdüğü
Bir uzun üç kesik ötüyor
Karşımda duruyor penceredeki aksim
Ve dışarda dolunay trenle beraber yürüyor

Çıktıkca zifiri karanlığından her tunelin
Bir başka güzel akıyor hat boyu ırmaklar
Bir heyecan bir iştiyak kaplıyor içimi
Kalbim çarpıyor; içim içime sığmıyor
Geçiyor bir bir şehirler, köyler, istasyonlar

Gece bitti, gün ağardı, çıkageldi simitçi
Nerde ise girecek tren artık gara
Unuttum közlendi kalbimdeki o derin yara
Ne gam, olmasa da hiç bir karşılayanım
Yepyeni bir hayat kucaklar beni;
Haydarpaşa’da .



M.İlhan Günay
Şubat 2007, Novosibirsk / Rusya