Seni rüyalarımda görmek istemiyorum
Alışır gözlerim; sonrasını kanıksarım
Seni rüyalarımda sevmek istemiyorum
Yorulur sevgiden; gerçeği yaşayamam…

Perdeler yarı açık, dışarda pul pul kar yağıyor
İçerisi bir beyaz aydınlık; uçuşuyor kar taneleri
Farkındayım uyanmışım uykudan
Ama hâlâ gitmiyor gözlerimin önünden
Gözlerinin hareleri…

Yoruldum artık bu rüyalardan deyip
Bırakıp gitmek istiyorum
Ayağımda prangalar her adımda tökezliyorum
Ve böylece her gün, hep seni
Rüyalarda seviyorum…

Usandım, yeter artık salıver elimi
Azad et beni…
Döneyim gerçek dünyama diyorum,
Bırakmıyorsun;
Alıp başını çıkıp da gitmiyorsun…

Ya çık git rüyalarımdan fazla zorlama
Veyahut İstersen tut elimden kurtar beni;
Al götür uzaklara…
Dağılsın içimdeki bu kâbus, bu sis perdesi
Takılmasın deli gönül bir örümcek ağına;
Bir başka tuzaklara…




M.İlhan Günay
Şubat 2007 – Novosibirsk / Rusya