Elimde tozlu ekmeğim,
Dizimde kanayan yaralar…
Böyle gitmiyor hayat,
Hep kaçıyor binmek istediğim trenler.
Koşuyorum arkalarından,
Yalvarıyorum haykırırcasına;
Ne olur beni de götürün.
Almadılar, gittiler birer birer
Ben 5 yaşında bir çocuktum hayata tutunmaya çalışan.
Hayallerim vardı inandığı her yalana sevdalanmış.
Pahalı balonları aşk bilipte uçurmaya çalışan yüreğim vardı.
En büyük yalanlara aşık bir ben vardım,
Büyük cümlelerin kalpten geldiğine inanan bir ben…
Birde sen vardın gerçekçesine bir serap,
Birde sen vardın büyük yalanların kahramanı.
Ben 5 yaşında bir çocuktum hayata tutunmaya çalışan.
Hayır, hayır ben değilim aynadaki bu görüntü,
Aklar yoktu benim saçlarımda,
Kırışmamıştı o çocuksu yüzüm.
Ben değilim uçurumun kenarındaki o adam,
Ben olamam ateşler içindeki et parçası,
Elimde kalemim vardı,
Ben seni yazıyordum,
Ne işim vardı ki buralarda?
Ben 5 yaşında bir çocuktum hayata tutunmaya çalışan.
Elimde kalemim vardı seni yazan,
Ben olmamalıydım uçurumun kenarındaki o adam.
Beni niye getirdiniz ki buralara?
Ben ne yaptım sizlere?
Suç muydu hayal kurmak,
Suç muydu çocukça bağlanmak birilerine?
Korkuyorum, korkuyorum
Ne olur beni anneme götürün.
Ben henüz 5 yaşında bir çocuktum hayata tutunmaya çalışan.