Hiç tanışmayacağımı sanmıştım
Hüzün nağmeleriyle

Daha ilk sen olduğum yerde
Durmuştu zaman
Öyle akmıştı ki canım
Yoktum artık ben
Kimse yoktu
Bir tek sen

Yağmurdan çok seninle ıslanıyordum
Güneşten fazla sen yakıyordun
Esir olmuştum bakışının bir zerresine
Hep bana bakasın diye
Pervane gibiydim

Bilmedin hiç
Ne çiçeklere burun büktüm
Seçemedim binlercesinden senin gibisini
Seni sana hediye edemezdim
Vazgeçtim
Ama bana gelen en güzel lütuftu
Eşsiz güzelliğin

Nasıl da her yer bahara durmuştu
Nasıl da mis kokun göğüme dolmuştu
Varlığından bir haber olduğum yüreğim
Bulutlara kanat açmıştı
Susmuyordu
Adının hecesiydi çırpıntılı vuruşu

Gidişlerine bin ölüm adarken
Bana gelişlerin
Heyecan sancılarımdan
Yeniden doğuşlarım oluyordu
Senin beni soluduğunu bildikçe
Gönlüm avunuyordu
Gecelerden vuslat hayalleriyle
Sıyrılıyordum

Koşar adım geçerken zaman gözlerimden
Ben olduğum yerde
Ellerim yüreğimde
Öylece sana kapılmış
Sen hançer bana saplı
Bekliyordum

Bekledim
Bekledim
Nice senli düşlerden geçtim
Kâh güldüm kâh inledim
Ölümün eşiğinde
Ümitlerimle dirildim
Biran olsun sensizliği kabul etmedim

Beni sevdamın büyüklüğüne aldırmadan
Zindan köşesine fırlatılmış
Bir anıya çevireceğine
Hiç ama hiç ihtimal vermedim

Artık kendimi hiçe sayarken
Çoktan sen olmuştum
Kimbilir kaç milyon kez
Benim sandığım nefesinle konuştum
Yalnızlığı bilemeden renklerle buluştum

Ne yazık ki
Ardına bakmadan gidişinle
Bütün renklerim soldu
Maviliklerim
Sağnak yüklü bulutlara mesken oldu
Yeşillerim kavruldu hazana durdu
Aşkımı anlamadın ya
Bahar beni çoktan unuttu
Ve varlığım
Hergün yeni bir ölüme kuruldu

Mutlu musun
Karanlık günlerle
Zifiri gecelerle bıraktın beni

Bak tanıştım işte hüzünle
Ve sardı her yerimi
Hüzün nağmeleri...

ASLI DEMİREL...