2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
957
Okunma
görmemelisin geceyi
kalırken kendin bir sır gibi
korku inmeli
kutsanmış göğüslerin balkonundan
şimdi yararmı ki itiraf etmek
unuttuğun çağın sarı sonsuz sayfalarında
zaman ki artık itiraf zamanıdır
umutsuz bir titreyiş olsa da
yargılayamamak geç kalmış arzularını hayatın
görmemelisin kendini
tutsak oluşlar hep kendinde yaşanır çünkü
ve kendinde biter son çağrısı tarihin
yaşanırken herşey
renksiz bir boşluğun tam ortasında
yorgun
Cevap Yaz