Sende anlarsın
Baharların bittiğini
Dört mevsimin beyaza büründüğünü
Seni seven kadınları, dostun olmuş adamları
Ellerine muhtaç ama bir o kadar uzak büyümüş
Babasız bir kız çocuğunu
Ne zaman biliyormusun
Yaşlı yatağında annene ihtiyaç duyduğunda
Sıcak bir çorba kokusu için kalkıp yerinden
Çorbacıya bile gidemediğinde
Anlayacaksın ki
Tat sadece kokudur burnunda

Kadınlar sustuğunda kulaklarında
Anlayacaksın
Giden ne benim ne bir başkası
Olmayanın sen olduğunu
Bütün kadınlara kendini giydirdiğini
Anlayacaksın yakındır o gün

Bacakların terk ettiğinde
İki el isteyeceksin ayağa kaldırsın diye seni
Ne zaman anlayacaksın biliyormusun
Gelmek için geç olduğunu
Ellerin okşamaktan haz almadığında
Dudakların sadece dişlerin için lazım olduğunda
Aşkla andığın kalbin yorgunlukla boğuştuğunda
Anlayacaksın
Geç öğreneceksin belki
Sevgiden başı dönmüş o şımarık çocuğun
Ne çabuk ergen ne çabuk delikanlı
Ne çabuk yaşlı ve yalnız kaldığını