Saat ikiydi,
Yarı açık pencereden,
Gün ışığı,
Çizgi halinde içeriye giriyordu,
Akşamdan kalmış uyuyordum,
Penceremin önünden geçerken,
Öksürük sesine uyandım,
Başımı hafifçe eğerek gülümsedim,
Ay yüzüne vurmuş gibi,
Tüm samimiyetinle günaydın dediğinde,
Az kalsın önüne düşüyordum,
Her yerim güzelliğine kilitlenmiş,
Buyur bile edemedim,
Kokun içimi darman dağın etti,
Sen beni artık seviyordun,
O elektriği ilk kıvılcımı gördüm,
Ve sana o gecemizde,
Ekmek arası sardalya kokusunda,
Benimle evlenirmisin dedim,
Lokmanı yutmamışsın ki,
Yutkuna yutkuna başını eğerek,
Evet seni seviyorum dediğinde,
Dünyalar bizim sen benimdin,
Artık denizin dalgaları,
Çılgınça dans etmiyorlardı,
Belki düğünümüzü bekliyorlardı,
Ogün bugün sen benim karımsın…

Sami Arlan..

Resimdeki yaramazlar Torunlarım(Deniz&Doğa)