(…hayat , sevgisizlikte mucizevi bir yer değil ki ; çoğu zaman kalabalıklar sadece zavallıların durağı gibi… geçip-giden sadece zaman(dı)… )


Sevenlerin bile ağladığı zamanlardı !
Pişmanlıklar ve bilin(me)dik şikayetler vardı ;
Kimseler aşık değildi / ve
Beklenense dört duvarlı bir yalnızlıktı …

…Sessizlik
belki de bir yoksulluğun kalp çarpıntısı gibi
zavallılıklarıyla dans eden / itişip kakışan
bir sürü evdeki homurtular belki de sessizlik …

artık zamanlardayım…hiç bilemiyorum
herhangi bir romanın ne başı ne de sonuyum ;
sadece güvertede ıslanan yelken direği gibi
kayık yutan kayıp bir adanın sahibiyim…

:” sevgili istemiyorum !.. ”
günahlarla dolmak , taşmak için bir zaman versinler
bir de patlamaya hazır bulutun gözyaşları arasında
hayata son sitemkar bir sözle : “işte hayatım bu !” dedikten,
hemen sonra “elveda” diyebileyim…


- neler söylüyorsun yazar ? yaz(ma) istersen -

emre onbey