Ey benim sevdasında yitik sevdiğim
Sustun…
Dilimde umut yoksulu sözler bıraktın
Uykuya hasret gözler
Ve şerha şerha bir gönül bıraktın
Kendi gurbetine aktın.
Oysa biz birbirinde kaybolmuş iki ırmaktık...
Fırat’tık ,Dicle’ydik;Meriç’tik,Tuna’ydık ,
Seyduna-Şahrut değildik…sevgili…

Şimdi sen uzak bir kentin
Düş hırsızı ,ihanet arsızı sokaklarında arıyorsun kendini
Bize uzak ezgiler fısıldıyorsun
Dudaklarında yakıcı bir ıslık
Kanıyorsun…acıyorsun …bilmiyorsun!
Yüreğinin ardına düşürdüğüm ayak seslerimi duymuyorsun,
Susuyorsun…

Sustukların ben miyim sevgili
Konuştukların olamamışken?
Öldürdüğün ben miyim sen gitmeleri kuşanmışken
Zamanın neresinde yitirdim seni…
Cesaretinin esaretinde boğdun bizi
Bir öfke celladıyla bölündük
Sevmeler ülkesinden hasrete savrulduk.
Özlediğin ,beklediğin değilim artık
Değilim nazın ,sitemin.
Soruların ,sorguların ya da cevapların değilim.
Kim bilir kimlere kurdun yüreğini
Kim bilir hangi sevdayla vurdun beni.

Ben mi sevgili…
Çığlığımda lâl oldum.
An olsun aklına düşerim ihtimalinde
Avutuyorum kendimi.
Hâlâ senli benli zamanlarda susturuyorum yüreğimi.
Hâlâ bizim türkümüzü dinliyorum günde sen defa.
Durup durup hasretine aralıyorum şiirlerimi.
Sana susmayı,sana konuşmayı
Sana sevdayı seviyorum ben…
Seni kuşanıp yağmurda şemsiyesiz yürümeyi
Sırılsıklam sen olmayı seviyorum hâlâ…
Gökyüzünü seviyorum
Senin bakışlarını sarmalamıştır diye
Güneşi ,yıldızları seviyorum
İki uzak kenti buluşturdukları için.

Görüyorsun ya sevgili
Umurumsun umurunda olamasam da.
Uğurumsum,ruhumsun.
Issızlaşan anlarda,
Dokunduğun ellerin,baktığın gözlerin ,kokladığın tenlerin
Kahrını döküyor zaman.
Ürperiyorum…eriyorum…acıyorum sevgili!
Sen toplayıp gitmiş olsan da benden kendini,
Uğurlayamadım seni.
Sen…hâlâ bendesin sevgili…
Şimdi …
(Z)amansız,içimde öldürmeye çalıştığın seni,
Babil’in asma bahçelerinde astığın düşlerimi arıyorum
Çünkü …seviyorum seni.
Tek harfi bir alfabe artık ömrüm…
Varlığının gölgesini gönder.
(U)mutsuz koyma beni…