Aşk avucumda saklı pembe kanatlı bir düş
Sıksam canı çıkacak bıraksam uçacak kuş

Arada ellerimi gevşetip izliyorum
Arada tüm cihandan kendimden gizliyorum

Arada gözlerinde denizler yatırırım
Arada sığ sularda gemiler batırırım

Kızıl şafak üstünden geceye akanımsın
Sevdanı çivi ile gönlüme çakanımsın

Yorgun düşmüş bir ömrün ardından gelen rüya
Kalbimi kilitleyip tövbe etmiştim güya

Simsiyah bir gecede gönlüme sızan ışık
Alaca düş elinde şafak ile barışık

Şu çocuk tuvalinde umudun rengi sensin
Tüm renklerin anası mavinin dengi sensin

Güz gülü gibi suyu yüreğinden çekerim
Karanlığı süpürüp taze umut ekerim

Böyle uzak bir düşün yorgun neferiyim ben
Umut yüklü geminin en son seferiyim ben

Çığlığım dağlar boyu kilitli dudaklarım
Gülüşümdeki hüznü bir sır gibi saklarım

Göz çukurumda donan umutsuzluğun adı
İnsanlık denen kuşun yaralıdır kanadı

Yaktılar şiirleri bizi yazıp anlatan
Gökte bir yıldız üşür göz yaşını damlatan

Yokluğunda her fasıl hüzzamın ötesiyim
Güftesi hüzün kokan içli bir ney sesiyim

Boynumda yağlı ilmek sehpa kaydı kayacak
Etrafa koyu pelte hüzün yağdı yağacak

Gölgesi dağlar eden gözlerim kadar koyu
Hasret merdiveninin göğe erer mi boyu

Ak beyaz düşlerimi kana bulayan kimdi
Ayrılık tohumunu her gün sulayan kimdi

Kimdi çocuk dünyamdan bebeklerimi çalan
Kimdi sevdayı sürgün kimdi gönlümü alan

Gece kucağında düş teslim olurken güne
Eteklerinde yıldız mendil sallarken düne

İşte siyahın hükmü güneşe yenilirken
Hayallerime günah aşka suç denilirken

Hazana yenik düştü en gümrah ağaçlarım
Sol yanımı titretir var olmayan suçlarım

Gözümden düşen yaşın hesabını ver şimdi
Maziyi perde perde üzerime ser şimdi