2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1236
Okunma
Gülerken ağlamak mı desek
Ya da ağlarken gülmek
Bir fırtına sanki
Oradan oraya savrulup gitmek.
Yanmak mı desek giden gençliğe
Ah edip inlemek mi?
Kıymet bilmemek mi koysak adını
Elimizden gidince anlamak mı?
Ne desek de anlatsak hüznü?
Yalnızlığın çiselemesi kalemden
Gönlün ağlaması yârdan habersiz
Küskünlüğümüzdür
İçinde debelendiğimiz
Hasretimizdir bizi adam eden.
En çok da
Hüzün biraz eksik kalmak gibidir
Yaptıkları yetersiz
Yapacakları gerçekleşmemiş
İçinde biriken umut
Umutsuzlukla çerçevelenmiş.
Hüzün hep gitmeleri anlatır
Gitmeler yalnızlığın kendisidir.
Neden güneş doğarken günümüze
Aydınlanıp çoşku verir de bize
Batarken kızıllığında
Bir içli şarkı gibi
Çeker bizi içine
Velhasıl-ı kelâm
Hüzün işte!
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz