Şubatın soğuğunda yollara düşürdü özlemim beni
Görünce dağın heybetinden gözlerim büyülendi
Hiç düşünmemiştim zirvesinin
Bu kadar yüksek
Bu kadar dumanlı olduğunu
Bembeyaz kardan gelinlik giymiş gibi
Erciyes Dağı.

Duyardım duymasına Erciyes diye
Bir dağ olduğunu
Yakından görmek istesem de
Görmek nasip olmamıştı.

Tepeleri sisle dumanla kaplı
Güzelliğini saklıyor herkesten farklı
Temiz bir hava canlandırıyor insanı
Esen rüzgarlar okşuyor üşüyen yürekleri
Sarıp sarmalıyor sevgilisini sevdiği gibi
Görenleri büyülüyor Erciyes Dağı.

Bulutların arasından lapa lapa düşüyor kar
Beyaz kelebekler uçuşuyor başımın üstünde
Ay ışığında ressamın elinden çıkmışcasına
Harikulade görünüyor Erciyes Dağı.

Yıldızların ışıltısında bambaşka güzel Kayseri’de kar
Yalnız yüreklerde ezik duygular
Seni düşünüyorum penceremden bakarken
Seni özlüyorum daha dün ayrılmış olsam da senden.

Dağın sesini duyabiliyorum dinlediğimde
Sanki kollarını açmış Gelsene diyor bana uzaktan
Korkma Gel yanıma uzan der gibi
Davetkar ve gizemli.

Manzara muhteşem soğuk şubat ayı
Karabulutlar sarıyor saatler ilerledikçe koca dağı
Erciyes bir gölge gibi kayboluyor gözlerimden
Yollara düşmüş seven sevilen
Daha buluşamadan karlı yollarda kalmışlar
Hava soğuk yağıyor kar.

Bense pencerede elim yüreğimde
Seni düşünüyorum
Dağın gölgesi çökmüşcesine yüreğime
Seni canlandırıyorum hayallerimde
Erciyes’te kar bir başka güzel
Bu mevsimde duygular beyaz
Duygular duru.

2009.Erciyes.OSMAN ÖZTÜRK.
Taflan Mevsimi Şiir Kitabımdan