Ruh çağırma törenlerinde aşık olmaktı en güzeli
ve ben en güzeline sahiptim, seni severek.
görmeden, bilmeden, duymadan...
merkez üssü ölüler şehrinde
beş nokta aşk’lik bir depremin
sadece aşk’lik kısmını hissederek sevmek
ve o depremde tek zede olarak seni anmak...

kalp masamin çatlak camı altına
alfabeyi yerleştirdikten sonra,
fincan yolculuğa hazır...
İsmini söyleme vakti geldiğinde
duraksadım bir ara,
arkadaşlarin ne diyordu
bilmiyorum ama,
ben sedece ’O’ diyebildim fincana...

merak, endişe, korku ve heyecan
üzerime üşüştü birden,bekliyorum,
geldiysen üç damla gözyaşı düşür gözümden...

bir, iki,üç...
evet, benimlesin nihayet, dedim bir anda
ve bir ayet kadar hızlı inen
o dördüncü damla,
düşmesin diye de gözlerimi
sıkı sıkı yummuştum oysa...

şimdi bir hayal kırıklığı daha
ekliyorum sevdama,
bir çizik daha atıyorum
bana gelmen için ettiğim
o eşsiz dualara...

Artık anlıyorum ki Tanrı
cehennemine almış seni,
çıkışı olmayan zindana...
Olsun...
öylece bekle sevgilim,
orada bırakmam seni,
cehennemse de yaşanırsın nasılsa,
sen, aşkların en güzeli...

Yine bekle;
Tanrı’nin son canlı çağırma töreninde,
her isme Ben koşacağım,nihayetinde,
sana ulaşacağım...

Selim Yılmaz