zaman yokluğunun yoksuluğunda
vuslatın çok uzağında yâr
yolcunum
âşk güzergâhında
ver elini ellerime..
tut yüreğimin en solundan
avuçlarında açan hüsnüyusuf hürmetine

bu kaçıncı rüyama misafir oluşun yâr ?
sabah ezanında apar topar gidişin
bilmiyorum sevgili
ne vakit dilimin ucuna gelse
’seni çok seviyorum cancağızım’
benliğimin infazında alyuvarlarım
yürek sancımın girdabı büyürken
vuruyorum kendimi Eminönü sahiline
neden?
neden..........

kör bir bıçak
göğsüme hizalıyorum
hicranı kazımak geliyor kökünden
sevmelerime inat
özleme bakıp durmak Marmara’nın duruluğuna
sensiz içim yangın yeri.
kalemini kırmak istiyorum sensizliğin sessizliğini
kendimi kendimle vurmaya ramak kala
tetiği dayasam namluya
gece karası gözlerini dayayıp kirpiklerinde ağlamak
sulu
kanamalı gözbebeklerimi Marmara alsa
özlem yanığı yaraları paklayıp Kız kulesine asıyorum
tuzlu su dağlamalı hücrelerimi.
yıkamalı
yüreğimi asarak bakır renkli bulutlar vaftizlemeli
senli cümlelerim ayak ucuna düşüyor cancağızım
sessizliğim
sızıyor yokluğunun yoksulluğunda
üzerime sirayet eden kara hicran eksilse bi içimden
bitsin artık
bir lados olup
kollarımı kocaman açıp sana koşmak
doya doya ağlamak Marmara’nın mavi eteklerinde
sızmalıyım maviliğinin kabulüne

kalemim iğneye bürünüp batırıyor yokluğunu
kanatıyor
Azraile yüreğimi rehin verip
olduğun yere sürürsem cancağızım
senli cümlelerim düşüyor
beyaz duvaklı kağıtın rahmine
susuyorum
uzat zemzemimi kuruyan dudaklarıma
içimdeki küçük kız çocuğu kefensiz Yusuf’un kuyusuda
perdelerden sızsın yokluğun
hangi zekat yokluğunun yoksulu bendenize gelir?
hangi kalem
hangi harf sana ait cümlelerime bahşetmez ki ?
hangi savaş içimdeki sulha sineye çeker cansızım?
unutsam bendeki ’beni’
sen oluyorum sorgusuz sualsiz
diz çöküp yaradana
şuh kaşının kurduğu yayda
Azraillin safına geçiyorum derin bir uykuda
her yerde eksik kalan cemalin(m)
hep mi bitiril(e)meyen vuslata bakan gözlerim(n) cancağızım
kağıt gemiler gibi bırakır kendini Marmaraya
elleri çamur
yüzü kirli küçük kız çocuğu biliyor
kaç bayram sabahında bekledi Eminönü Yeni caminin avlusunda
güvercinlerin kanat çırpışlarında bıraktı yetimliğini


gordion
28/05/2011