SON NOKTA

Ağustos sıcağında eksi derecelerdeyim
Donuyorum…
Gittikçe buz tutuyor bedenim
Hani yavaşça canın bittiği ölüm soğukluğunda…

Donmuş ellerim ayaklarım
Donmuş mantığım, kaybolan düşüncelerdeyim.
Bir yürek sıcak, bir tek o atar
Her şeye inat yaşamak umudunda…

Hani diyorum sussa evren,bitse yaşam
Biten umutlardan sonra anlamsız kalan…
Hani diyorum son noktayı koysam satıra,
Noktayla birlikte bitecek yaşam…

Hani diyorum geride bıraksam her şeyi
Umut doğar mı yarınlara ?
Yazmasam hiç bir şeyi, düşüncede biter mi olumsuzlar
Yazdıkça kağıda dökülenler…

Hani diyorum bir daha hiç sevmesem,
Olanı derin mezarlara gömsem yüreğimde
Biter mi acım, hasretim, özlemim
Biter mi noktalasam her şeyi…

Hani diyorum, hep kıştayım gelmiyor bahar
Çiçeklerim kelebeklerim yok, kar altında dallarım.
Kuruyan köküm, kemirilen gövdem var bana kalan
Her daim yok olmaktayım…

Kanım çekiliyor ayaktan başlayan soğuklukla
An be an yakın ölümün nefesi
Adındır son sözüm son nefesimde
Sevda hasretliğinde ölmekteyim…

Münevver Erdoğmuş