Bir dal ki, taam... Dibinden kırık
Düşerler
İçimdeyse;
Dolanıp da duran, kahpe bir hıçkırık
Kinlerini kusarlar, kaygan yollarıma
Yığılırım
Hasretim ben, hem de pek çok
Şefkatin sıcaklığına ki, buz basıp da dondurdular kollarımı
Dolanır durur her şey, yoklarımı
Yarım mı
Yamalak mı
Ki, geride bıraktıklarım
Atimse; kan revan içinde, susturulur

Nerelere ki baksam, sen
Sen yoğrulmuş sanki, bu beden
Niçin ki hepte yutkunur da dururum, hep ben seni
Enseni mi besler, bu hain çağın düzeni
Belki sen varsın, belki de yakarım senli beklentilerimi
Suların; kıyıları yaladığı gibi de, sen yalanırsın

Saçın düşer, ben beyazımsı rengine
Bilinmez olur
Bu umutların da, dengi ne?
Sel oluşta süpürürsün, tümden o pak geçmişini
Elin de;
Tutup da sığınacağın, bir hatıran nasıl olur da kalır
Bahtın kör
Vefasızlığının, kamçıları da ne denli acıtır
Su yüzüne çıkar o zaman, hayatın tüm gerçekleri
Bir bir de yutarsın, götürdüğün emekleri
Gidişte de; gelirsin, bir ileri, iki geri

Şöyle bir düşün
Mazimizde ki o yeminlerini
Elim elinde, gözüm gözümdeyken
İstemlerini
Sus
Bir şey sakın deme, he mi
Boşlukta kalıverir eller, gün ışıklarının batışı gibi
Kaçak olur, hicran yaralarının da demi
Boşta kalınca sözler, çıkar ortaya pişman ayinler


Yol alıverir; ıssız bir limana doğru, sır sıyrılan gemi
Karma; toz duman bulutların, savaş dansın da
Beklentileri mi?
Onların mı; ne ektiler ki, ne biçsinler aptal beyinler



(24.05.2011)AZAP...