Gözler aydınlık özler, gönül özgürlük,
Yürek cesaret ister, beden ab-ı hayat…
Bir tünelin toprak altı istikametinde..
Karanlığa giderken…

Rayların sesi unutulur, karanlıktan gelen ölüm sesi ile,
Giderek artan zifiri karanlık, yarınları unutturur, şimdi ki zamana nispet.
Rakım düştükçe, kazmayı her vuruşta, özlemler artar yaşamak arzusuna,
Her bir dalış bir savaş, bir kahramanlık, bir destandır,
Kimi kazanır günlük, kimi kaybeder yevmiye.

Her derine indikçe biner torağın ağırlığı bedenine,
Burnunda kömür kokusu, yüzünde karası,
çabası toprak üstünde, bir somun ekmek.
Eritir bedenleri, her dalış, her kalış
Eller ter içinde, ter matarada…
Soluk savurur kara tozu.

Bacalardan is, bacılardan ağıttır en ağırı…
Toprak ağır, bedenimde
Kara toz yüreğimde,
Soluk durmuş,
Gözler kara ağlar,
Yollar göçük altında.
Bir umuda yolculuk anında…

Karanlıkta ölmek zor,
geçim daha da zor.