Benimleydin hep
Bunca zaman fark etmemişim
Boşver aldırma
Farkındalıklarım azdır genelde
Kör kuyuların derinliklerinde
Çığlıklarımla mutluyum ben
Sessiz değil çığlıklarım,haykırıyorum,damarlarım şişerken
Sesimi duyan yok, ya da aldıran…


Duyarsızlaşmanın duyarsızlığı var her yerde
Yürürken sokaklarında şehrin
Geceleyin…
Ağır ağır, adım adım, saya saya
Evlerin pencerelerinde tek tük ışıklar,
Karanlığa inat..
Ve bilinmeyen binlerce hayat
Sesler duyuyorum anlamlı anlamsız
Her adımda çoğalıyorlar
Çoğaldıkça sağırlaşıyor bendeki sen


Duyarsızlığın doruklarına tırmanırken
Bir hayalet çıkıyor ansızın
Çirkin kıvrımlarıyla gülümsüyor yüzüme
Hayatın yendiklerindenmiş, anlatıyor…
Onun yerinde olmak vardır hayatta
Yenilgiyi kabullenmişlik vardır bir de…
İnce bir hayranlık,sinsi bir kıskançlık uyanıyor bende

Ötesini düşünmeden dibine kadar yaşamak
İşte istenen…
Bendeki sen izin vermiyor
Bağlıyım zincirlere kıramam
Tabular var yıkamam
Bendeki coşkuya inat, sen koca bir duvar
Geçit vermiyor haklı direnişlere
Direnmek ki benim ekmeğim
Olmazsa olmazlardan yani…
Emekle harmanlanacak ki hedefe ulaşacak
Olmuyor işte…


Küsüyorum o zaman dudak büküp
Öğrenilmiş çaresizliğimle huzurluyum artık
Hedef yok, emek yok, yol yok, yoldaş yok
İçselleştirip gerçekleştiremediklerim
Teker teker vuruyor sünger kaplı balyozlarla
Garip titreşimler sarıyor benliğimi olanca şiddetiyle
Soğuklar yakıyor artık bedenimi
Farkındalıklar çoğalıyor…