Bir küçücük Aygül kız
Henüz on yaşında
Belinde azık çıkısı,
Çingilde ayran
Azık götürür babasına
Sekerek gidiyor, güle oynaya

Bir akıllı Aygül kız, doğa delisi
Yüreğine işlemiş hayvan sevgisi
Hayvanları ayırmaz büyüklüğüyle
Her bitki ayrı güzeldir onun gözüyle
Kaplumbağası var otlar arasında
Bir de bukalemunu sakız ağacında
Her bağa gidişinde onlar ordadır
Küçük kız geçerken sevgi dağıtır

Giderken bağada çalışan babasına
Aradı onları gelincikler arasında
Gördü, gülümsedi, bekleyin dedi
Az sonra döneceğinin sözünü verdi
Onlar yabandı, özgürdü belki
Ama küçük kızın dönüşünü beklerdi

Koşarak gitti, koşarak döndü
Arkadaşlarını orada bekliyor gördü
Dönüş yolunda karıncalara takıldı
Oturdu onların yaşamına katıldı
Çöktü dizlerinin üzerlerine
Engeller koydu karıncaların önlerine,
Yollarına çör çöp attı
Edemedi taşla kapattı
Saatlerce oyuna daldı
Hayranlık duydu, tekrar denedi
Her tekrarda yeni bir başarı gördü
Karıncalar azimliydi
Aygül kız çok zeki
Bir çırpıda çıkardı dersi
Önemli olan hedefe yönelmek,
Ve de mücadele vermekti.