İçimde beni rahat bırakmayan ah o garip dürtüler
Alıp beni götürüp, apar topar yadellere sürdüler.
Ayrıldım yurdumdan, gidiyorum diyarı gurbet ellere.
İstanbu’ldan ayrıldık, sandım ki gittik güzel günlere.

Yıl olmuştu, bin dokuz yüz altmış bir mevsim ilkbahar.
Can arkadaşım ile sandık ki, Avrupa’da başka bir hayat var.
Paylaşmıştık onun ile Londra’da çatı katında bir odayı.
Londra’da tıp fakültesinde okuyan o Türk leventi Can Dayı.

Yoktu başka bir can dostum artık Londra’da sohbet edecek.
Kim düşünebilirdi ki, can arkadaşım trafik kazasında ölecek.
Anne ile baba İstanbul’dan gelip cenazeyi alıp geri dönecek.
Şimdi öyle şaşkındım ki, Londra’da Can’ın ölümü beni kahredecek.

Alışkındık İstanbul’da mavi berrah bulutsuz göklere.
Ben Etiler’den, o Bebek’den boğazdan inerdik sahillere.
Kader almıştı bizi yurdumuzdan atmıştı diyarı yad ellere.
Tahammülüm kalmadı artık şu Londra’da yaslı ve kara günlere.

16 Haziran 1963
B.Ayhan Polat ......