derin izlerle biçiyor, bıraktığın suhulet prangası
yaktım üzerime dar gelen tüm eski yeminleri
sargın vurmuş gecelerin mahzenine taşıdım ne varsa
ağız birliği etmişçesine suskun, yalancı sorgular
bozgun yemiş ordular gibi şaşırmış pusulayı
yalaz değmiş tarlalar gibi, seyirdikçe daha da yakıyor nadas
galiz huzmelerle çöküyor kirli minderlere, sıtkı yenik vebal
sendeki benden kalan, içimdeki bu tafrasız bahar!




hep unutmaya ramak kala, hatırlıyorsun
sustukça daha da batıyor dağ bayır, yeşil iklimler
har dilinden anlamaz, ham meyveler döküldükçe kızıl kıyamet
anlıyorsun o vakit
yakmış çoktan gemileri, çıkmış yörüngeden seyrüsefer
soluyor giderek, kıyı köşe kaçışan terkedilmiş mahrumiyet
halbuki dörtte üçünde, hâlâ senin izlerin göveriyor dal budak
bilinmedik, hummalı bir sızı
hâlâ nöbette, hazır vaziyette
yalvartıyor seni dört duvar mahkumu sobelerle
düğmele göğünü
çivile, akmasın, damlamasın artık bu sağmal eziyet
kilitle gözlerinin eşiğini
salma üzerime
çivile de bitsin bu çile...




sesini bile çekip alıyor, gölgenden
susturuyor giderken güneş
çıkarıp ağzından baklayı
sıvıyor her defasında ağrına doludizgin
bir gün karafaki, bir gün yaş boğmaca
işte, aklını uyuşturacak ne geçerse eline, ne varsa
tüm izleri kaybettirir sanıyorsun
anasonla karışınca karanlık
oysa fayda etmiyor içindeki karanlığa, hiçbir mey
vuruyor masanın dibine yakamoz gibi, mumdan kıyamet
alıyorum seni kadeh arası sorgulara
geçiriyorum sünger gibi iliklerimden
sıkıştırıp boğuyorum çözümsüz muammalarla
teessüfe gerek yok ama, değil mi
bir zamanların dik sultası, şimdi sellere emanet olsa da!..




binip ayrılıyorsun sonra, eylül rüzgârlarının sırtına
olmuyor ama
ayılıyorsun ki; evren hâlâ yakınında!
saymıyorsun bile, kaçıncı faydadan muaf uyanmışsın yıldızlara
yetim hakkı yemesen de yetmiyor işte
maraza gebe küfler, yıkanmıyor eski sularla
her defasında kalıyor yine orta yerde, o öksüz temaşa
sığmıyor tek celseye, sığamıyor bu koca dava
ödeyemiyor hesabı tek başına, aşk_ı kadavra!..





ToprağınSesi




.