Bir gün döndüm
Kendim içe
Doğru yanlış nedir diye
Sordum birbir herkese
Cevapları başka başka
Ne çok doğru varmış baba.

Kendi özüm aktı dışa
Vardım Hakkın kapısına
İçten dışa yapısına
Oku kendin önce
Allah adına deyince
Açıldı yer gök nice.

Bütün kavramlarım var ya
Ödül ceza nedir bildim;
Mutluluk eskiden neydi,
Şimdi döndüm Rabbime ben
Gönülden sevgi dilerim
Yanlış, hata ettiğimde
Hz Adem gibi af dilerim.

Zikir nedir?
Kelimeler söylemek mi?
Yoksa yer gökle bir
Hakkın içinden bilmek mi?

Zikir nedir sordum dosta:
Kur’an dedi, hemen bana;
Bakmazsın her âyete
Hatırlatır hakkı sana.

Yok dedim böyle değil
Dilimden söylediğim
Varsın boğazımdan inmesin kalbe
Zikir Allah Allah demektir.

Şaşkın şaşkın baktı bana
Her an gözeten hak değil mi?
Bunca ilim vermiş sana
Neden dilinde öte Hak demezsin.

Bildim dostum bildim inan
Gördüm Hakkı her yanımda
Zikir olan Kur’anıyla
Hayatımla zikreylerim.

Sordu bana ermiş kişi
Muhammed Mustafa,
Seçilmiş kimseyi bilir misin?
Elbet dedim bilirim ben
Değilse müslüman değilim.

Bak dedi sana ölçü:
İki Tasavvur
Biri gerçek.
Bunları bilirsen
Yürürsün sıratı müstakimde sen.

Birincisi unutma ki
Bir insandı gelen Nebi
Yeryüzünde dolananlar
Melek değil insandılar.

Demedi mi o müşrikler
Bize gökten elçi gerek
Niyetleri belliydi ya:
Uymak değil dertleri de
Uydurmak kendi yoluna.

İşte bunlara cevap
Verildi ayet ayet
Buyruldu ki yeryüzünde
Melek olsaydı eğer
Elçi melek olurdu herhal.

Sonra kimler geldi bir bak
Peygamberi görmediler
Onlar ki yaşayan, örnek vahyi
Görüp örnek almadılar.

Yahudileşmek bunun adı
Önceki de hıristiyanlaşmak
Biri yüceltirken
Biri yerin dibine atmak.

Ey dostum nedir derdin
Diyeceksin biz Müslümanız;
Tamam ama inan ki
Kur’an anlatır bunları birbir
Sakın ey iman edenler
Ne azın aşırıya gidin Hıristiyanlar gibi
Ne Yahudiler gibi sapıtanlar olun der.

İşte ölçü
İşte din
Karanlığı delen yıldızdır vahiy ki:
O karanlıktan, şirkten, inkardan, münafıklıktan,
Bütün batıl hallerden çıkaran,
Bir nurdur nurdur vahiy.

(Mayıs 2011 İstanbul)