Nereye elimi atsam
dökülüyor
nereyi çeksem sökülüyor
ilmik ilmik dokuduklarım
nereye çevirsem yüzümü
kapanıyor han kapıları
gelişlerim yıpranıyor
gidişlerime mana veremiyorum
dönüşlerimin çoşkusu
ılık bir sızı gibi kanatıyor düşümü
uykularıma hapsediyorum seni
asit suratlı hayalet gemi
umursamaz sulara mahkum ediyorum
duyarsızlıklarıma asıyorum bayrağını
korsan sabahların
kılıç uçlarına bırakıyorum gölgemi
çekip çekiştiriyorum
kuyruğum kısılmış
yarılmış tırnaklarımla kefenimi...

toprağa düşen her damla
zehire dönüşüyor
tohumlarım çürümeğe terketmiş bedenini
asit bulutları kaplamış
karartılmış gecelerim
diz üstü kapaklanmış gözlerim
yağmur dualarına
yakılmış ağıtlarım var
nasır köklerime yuvalanmış sızılar
tırpanladığım kendi bacağım
dişlediğim umudum
hasata kalkmıyor
küflü başaklar

köyler boşaltılmış
esrarlı sağnak
şehirler sokaklaşmış
in cin top oynuyor
parkelerde iskelet yürüyüşler
açlık çelik ökçe
ses duvarı delinmiş
dönüşe ayak uyduramadığım izler
duvarlarda kurumuş sidik kokusu
meyhanelerin ışıkları sönmüş
barbut atmıyor kaldırımlar
varoşlarla karnı yarılmış
bu koca kent
yaban kokuyor
yaban
yabanı abanı al
uzaklaş hızla bakma gerilere
etleri dökülen koca çınarda
damla sakızı olmaya kaç var

memeleri yırtık
başı kavruk gerdanı sar sarmala
güğümleri bakır yeşili
sabahları uyandır..
uzakları badem gözlü
heykelleri canlandır
ballandır zehir kusan cehennemi
canlandır ölüme yatan gölgemi
sevdalandır yaşama küsmüşlüklerimi
körükle cadı kazanını kaynasın
bu devran böyle sürmeye

dur ceylan bakışlım
seni sevdim demeye getir sözü
dur asi yüzlüm
durdur
dur de
yeter

durulsun
bu hoyratça savruluş
bu tüketiş dizginlensin
oruç yüzlü açlık kemeri kırılsın
iman tahtası çatlasın
imame darı patlağı
bu iki deri üç kemik köpeklik ağulansın
üleştiğimiz şu yal
paylaştığımız bu sofra
böyle bereketli
lezzet sunmaz sonsuza

eğil dinle toprağı
suyun tadını
rüzgarın sesini
güneşin yanık nefesini

topla toparlan
koy önüne fesini
düşün kara gözlüm
karnını deştiğin
tenini tırmıkladığın
dölünü saldığın
balını aldığın
bu kovan
bu torba aşak
söz ve övgü
dua sövgü ile dolmaz

satıp savurduğun
yakıp kavurduğun
iffetini çaldığın
kızlığını aldığın
kirletip atıkladığın
namluya sürdüğün
enerjiye dönüştürdüğün
parçalayıp böldüğün
kybele sana yar olmaz

kork tanrıçaların gazabından
yerin suyun ateşin yelin ahından
azabından
cehenneme çevirip
çevreleme
uzağı gör
yakın devreleme
eveleme
geveleme
develeme
devele
deve
dev
devir eskimiş çitleri
yarını umudla
sal çoşkuyu bayıra
doyur kasığındaki kısrağı
boğayı
haramileme doğayı
harami
haram
hara
har
ha!

Volkan Kemal
Bu şiirsel öykü, doğayı kirleten haramilerin kulağına küpe olarak adaklanmıştır.