İmtihan ettiğin fani âlemde,
Dert verip de derman aratma Rab’im.
Kullar kardeşliği sildi kalemde,
Dost için çevreyi taratma Rab’im.

Çay, kahve içince keyfi çatacak;
Mesai yerine adım atacak,
Cahili bulunca çalım satacak,
Çok geniş dünyayı daraltma Rab’im.

Derdi dinleyecek tabipler dilsiz,
Sürünerek giren ayaksız, elsiz;
İki büklüm olmuş doğrulmaz belsiz,
Genç yaşta havasız eritme Rab’im.

Düşünce bakmıyor hazırcı kullar,
Yemeğe geliyor zincirsiz dullar,
Gönül üşüdükçe ısıtmaz çullar,
Hayaller açmadan karartma Rab’im.

Üç günlük bebekler gelmiş kucakta,
Seveni olmayan kalmış bucakta,
Paralı olanlar gider uçakta,
Hasta sırasında durutma Rab’im.

Beklerken dizlerin bağı çözülür,
Yüzüne bakmadan filmler süzülür,
Formalite birkaç ilaç düzülür,
Şeytandan kötüyü yaratma Rab’im.

Yarınsının kolu, ayağı kesik;
Son durak olacak sallamaz beşik,
Dursunî’nin önü her zaman esik,
Rızana ermeden sarartma Rab’im.

Dursun Yeşil –2009