Garibi görünce koluna girsem,
Şeytan vekiline taşlanırım ben.
Nerde gözü yaşlı bir öksüz görsem,
Mendilim ıslanır yaşlanırım ben.

Doğru sözü zalim yüzüne desem,
Kuru ekmeği hep paylaşıp yesem,
Yine meydanda tek başıma isem,
Kaynar kazanlarda haşlanırım ben.

Haksızlığa engel olmak istesem,
Gücüm yetse hain canı köstesem,
Geçen ömrümün her günü yastaysam,
Gözle uyarırlar kaşlanırım ben.

Düşüncelerimi yazıp, söylesem;
Küçük tesellide gönül eylesem,
Şımaran nefsimi yine paylasam,
İlmek ilmek cana işlenirim ben.

Cahil sözünü hep ciddiye aldım,
Son çeyrek ömürde gariban kaldım,
Bozuk mayalara sevgiyi çaldım,
Torun el öpmeden yaşlanırım ben.

Konuşma adabı pek bilmez dilim,
Hep nasihat yazmak ister şu elim,
Dursunî ölünce açacak gülüm,
Haset defterine fişlenirim ben.

Dursun Yeşil –2008