Evvel zaman içinde kalbur üstüne düştük
Farkında değildik de hayli zaman gülüştük

Sabahlar daha sabah hatta sabahtı gece
Dünya parlak bir misket mutluluk iki hece

Az uz gittik çok değil hayal kurduk bezeli
Aynalar dost göründü var mı daha güzeli

Çocuktuk ve ne çoktuk büyüdükçe azaldık
Hırslandık kıyaslandık bir de bundan haz aldık

Oyunun tam içinde her birimiz bir ebe
Yazılmıştı yazımız sırayla yaptık sobee!

Yolun en son ucunu hep kaf dağında sandık
Çok gitmeden gördük ki en çok bunda aldandık

Ve değişti mevsimler şevke hüzün karıştı
Yüzde derin çizgiler , saçlarda kar ışıdı…

Telaş içinde çıktı bahardan fasl-ı hazân
Koydu kışı kapıya nasıla yetmez izan

Asumanın mavisi griye çaldı birden
Ve bir fırtına koptu kopacak sorma neden

Dünyanın hali dedik birlikte oyalandık
Bir masalın içinde hepimiz bir yalandık

Hakikati tek ömrün şehadetle son kelam
Bir varmış bir yokmuşuz masal biter vesselam…