4
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
880
Okunma
Daha az önce sallandı dünyam
Deprem oldu.
Bir bahçem vardı senin zelzelenden sonra tarumar oldu
Önce güller sustu gül/müyor artık
Papatyalarım masum değil
Hep ayrılık habercisi karanfiller
En sevdiğin çiçeklerdi
Kasımpatı ve sümbüller
Büktü boynunu kokmaz bir daha öldüler
Sen gittin
Karlar yağdı şehrime
Kardelenler de gitti
Şubat ortası ümitsizliğimde
Ki onlar karın ortasında açan hayattı
Bir de ağlayan arkamda var
Gelin çiçekleri
Belki süslemiş başını
Ama gittin benden
Yıkıldı birer-birer bahçeler
Bir bahçem vardı seninle açtı
Sen gittin bahçemin baharı vuslata kaldı
Elif Ergin
Cevap Yaz