Sen
Kalemin çığlıklarında doğan kadın.
Kağıt üzerinde yüceyken
Gazete sayfasında öleceksin.
İhtimalsizlik gibi düşünme
Bir serseri kurşunuyla düşersin yere..

Mektep kapısında oğlun,kızın bekler,
Damarlarından fışkıran kan
Toprakla kucaklaştığı vakit geçecekler,
Küçük yürekleriyle anne türküsü söyleyecekler...

O türküler ilahi seslerine eşlik edecek,
Birde gül dikilecek toprağın yüreğine,
Sen vazgeçmiş olacaksın yaşamaktan
Sen yaşarken vazgeçilmiş olan..

Ve büyüdü çocukların
Kafalarında taşıyorlar seni,
Akıllarına düşüyorsun,
Karanfil uzatıyorlar ellerine,
Sen kırmızıya düşmansın
Bedenin kansız,kuru kemik,
Adın konmuş sıska gelin,
Ama evlatların
Daha dün gibi
Düşmandır babaya,
Baba karışmış insanlara,
İnsanlar katil elini
Tanıyamaz ya..

Sen
Ölü babaannesin şimdi
Adaşın olmuş torunun ayşe
Siyah gözleri,uzun kirpikleri
Zannedersin ananın kızı ayşe,
Serpilip gelinlik çağa gelmiş,
Duvaksız göndermiş babası,
Sitemin oğlunamıdır,torunamı?
Kanı kaynıyor el adamının
Çekip vuruyor ayşeyi alnından
Toprak’da senin kokun
Toprak’da ayşenin kanı,
Ama ölmüş yine bir kadın
Kocası sevimsiz katilin
Katili tecritden kaçan beyin..

Sen ölmeden öncede
Öldürüldü orada bir kadın
Nedir bu namus dediğin?
Namusumu eli kanlı beyin?
İşte öldürüldü orada!
Öldürüldü torun ayşe
Öldürüldü ayşenin torunu
Öldürdü ayşenin kocası
Öldürdü namusun soysuz çocuğu...