Biliyorsun
Dövdüğün bir kadından öğrendim
Bütün ellerim sokakları aştı
Bütün ayaklarım caddelerde nasır bağlıyor
Yoruldum
dövdüğün kadın beni izliyor
Seni andırıyorum

Kaçarken
sırnaşık bir kadından ayak izimi istedim
Korktu kesilen ağzı dilimi bilmiyor
Dümdüz ütülenmiş saçları
Kışın vakit bulmaz anına denk gelmiş
Küstah bir ağlamayla yolumdan çekildi
Sokaklara aktı gözlerim
Bunu hissettim

İntihar etmek zor olsa gerek
Kim görse
‘’O ‘’naralarına kafa tutuyor
Bir esnaf
Korkunç bakıyor yüzüme
Seni andırıyorum

Kusuyorlar

Fareler kaldırımlara sürgün ediliyor
Senden bekliyorlar her şeyi
Kazanmak bir damla kan isterdi belki
Kaybetmek hiç bedel gerektirmedi
Sen kaybettin
Ben kaybediyorum

Dövdüğün çocuktan öğrendim
(Şimdi ölü)
Kadını dövdüğün yerden geliyor hem de
Korkusuz
Senden kimse korkmaz
Benden korkmuyorlar
(dik başlı cesaretini toplar arkasından)

Yalınayak bir uykudan
Uyanan bakışsız teyze
Yaz olduğunu sanıyor
(Taze bir rüyadan uyandığından olabilir)
Ölüm kadar yalnız ve ucube gördü beni
Onlara seslendi içinden

Sokaktaki gençler uçurum biliyorlar beni
İmece düşüncenin arkasına sığındılar
Sen o’sun
Ben o değilim
Ne kadını ben dövdüm
Ne de çocuk öldü
Gittikçe seni andırıyorum