Bir de mini hikaye yarattı, ayıptır söylemesi.

Aşk insanı deli eder diye bilirim; delilikten çıkardığını bilmiyordum. Zehiri ilaç niyetine kullanmak gibi.

Dökülmeyenler de var. Bazen onları destanlaştırıyoruz, bazen de meczup deyip geçiyoruz. Ama genel için haklısınız, yoksa varolmazdık. İnsanlık ilk aşk acısıyla son bulurdu (Bu tip İnsanlığın Kısa Tarihi yazılabilinir aslında)

...hiç...

Emin misiniz? Bakın size güvenip aklımı kaçırmak üzereyim. Yanıldıysanız hiç çıkamam içinden... hiç....

bence akıl zamanı durduyor kesin orada, onunla kalabilmek için...:)

Zaman mı donuyordur acaba kaçırdığında? Bir yerlerden biteviye Marina! Marina! fısıltıları gelip yüzünde sürekli güneşi mi hissediyorsundur? Çıkılmak istenmeyecek kadar güzel olabilir. Çıkıp da ne yapacaksınız? Dışarıda Marina yok ki.

aklını kaçıracak kadarsa tamamen yandın demektir ki...
hiç çıkamazsın içinden ... hiç...

Belki de hiç bir şey olmuyordur, aklını kaçırdıktan sonra.

Kalanlar için her şey aynı kalır. Bir tek gidenin bıraktığı kocaman boşluk yenidir. Her gün derinden o boşluk hissedilir.

Yola çıkanların ise tüm dünyası değişmektedir. O yeni dünyada geride bıraktıkları varmış, yokmuş çok önemsenmez.

Bu yüzden burukluk çabuk geçer, yaralı yelkenlerin yerini yenileri alır.

Ah, çok güldüm. Demek "Anladım yavrum.Çok güzel. Otur. İki."

Biliyor musunuz, siz harika mizah da yazarsınız.

O zaman şiirin üçüncü deyişi muaallakta kalacak.

Teşekkür ederim. Saygılar.

Genelde şiirlerimi ve öykülerimi bir daha okumam. Hatta unuttuğum olur. İlk bakışta Ne Dersin, Bir Sabah ve Bir Tutam Hayal öykülerimin konularını hatırlamadığımı farkettim. Buna rağmen gidip de bakmıyorum.

Ama bu sefer şiirimi tekrar okumak zorunda kaldım. Sonra da sizin en son yanıtınızı.

"O zaman siz söyleyin nasıl anacak bir sonraki vakitte o adı"

Şiire geri döndüğümüzde yani "Burada şair demek istiyor ki" (Bu cümleyi özleyeceğimi düşünmezdim. Hey gidi edebiyat dersleri hey!):

Şairin derdi halihazırda yarını tahmin edememek (ya da etmekten korkmak). Şimdi siz onun cevabı bildiğini düşünürseniz şairi her şeyin cevabına sahip konuma getirirsiniz ki bu olmaz. Şair de sizin gibi bilememektedir. O da endişe içindedir. Şiiri yazarak belki okuyanlardan birinin kendisine yardım edeceğini ummaktadır.

Bu açıklamadan sonra kulaklarıma sevgili hocam Sıtkı Beyin sözleri geliyor:

"Anladım yavrum. Çok güzel. Otur, iki!"

Tabi anladınız pes etmeden sondaki kelimeyi bulmaya gayret edeceğimi, marinada sabitlendiniz. Yoksa yaklaşmış olamam her halde...O zaman siz söyleyin nasıl anacak bir sonraki vakitte o adı? İlk defa soruyorum biraz ipucu vermenizde sorun olmaz sanırım.

Marinada anı tazeleyen bir kişi (Gerçi anılar taze ama bu detayı şimdilik pas geçelim).

Marinadaki anılarım genelde bekçinin bana "Hadi canım, git işine, tekne sahiplerini rahatsız ediyorsun" demesiyle sınırlıdır. Galiba insanlar eşleri/kız arkadaşları kadar teknelerinin seyredilmesinden de hoşlanmıyorlar. Ama lafı çevirmeyelip konuya dönelim.

Dün veda, bugün ağıt, yarın adı neydi unuttum. Yarın adını unutacağım için bugün marinaya gidip doya doya anıları yaşıyorum, tıpkı ayrılıktan önce son kez öpüşmek gibi. Peki niye marina? Belki orada tanıştık, belki orada ayrıldık, belki onu ilk orada gördüm, teknenin üzerinde bikinisiyle güneşlenirken. Şimdi soluğu tekrar marinada aldım belki onu görür, hatta çaktırmadan adını sorarım diye. Yavaştan unutmaya başladım ya...

Olmaz mı var elbet bir cevap. Marina yalnızca bir kadın adı değil değil mi? Adam bir marinada anılarını tazeliyor olabilir pekala...Buna da bir cevabınız vardır eminim.

Tıpkı Mazhar Fuat gibi:

İsmi neydi, unuttum.

Sanki bunu yazarsam şöyle bir yorum alırmışım gibi geliyor:

"Peki o zaman şiirin başlığına yazdığın isim ne? Teyzenin adı mı?"

Hazır bir cevabınız vardır umarım; ben bulamadım da.

Peki değerli yazar. Eğer bir sevgiliyse ve öldüyse bir zaman sonra unutulması kuvvetle muhtemel..."Adın neydi unuttum" anlamında bir şeyler söyleyebilir.

Devam edin ne olur, performansınız ilham verici. Demek 'hey gidi'...

Saat 16,40 ve ben yine aynı saatte kahkaha attım. Personel artık emin başlarında bir kaçık olduğundan:) Bu kadar tesadüf olur...

Ama sevgiliye yazıldığına dair bir belirtide yok ki...Uygun kelimeyi düşünmeye devam etsem mi bilemedim...Zira dartın en geniş halkasını bile tutturamadım.

Bir deneyelim bakalım:

Hey gidi Marina hey!
Ne güzel sevişirdik seninle.

(Bir sevgiliye 'Hey gidi' diye başlanınca başka ne denir ki?)

Elbette tedbirli olmlı...Bunu hep kaçırıyorum sanırım. Bir kaç seçenek olduğunu yani...O ölüyse vedadan sonra ağıt, ağıttan sonra, "hey gidi hey" tarzı bir ifade kullanılabilir.

Değildi ama bilemezdiniz. Olasılıklardan biriydi. O yüzden, Sevgili Watson, tahminlerde bulunurken kişi tedbirli davranmalı.

Aaa ölüye miydi? Bakın o kısmı kaçırmışım..

Ölülere nefret? Arkasından ağladıysam nefret pek duymazmışım gibi geliyor; en azından daha önce olmadı.

Detayları bilmiyorum ama sorun su dökmede olmuş olabilir. İdeali evin kapısında dökmektir ki o noktaya geri dönülsün. Sudan sıçrayanların yola çıkanların üzerine sıçraması esastır. Suyun tamamı dökülmez, bir bölümü damlatıla damlatıla lavaboya kadar geri taşınır ve oraya kabın tamamı dökülür (Suyun ve yolcunun yolu bulması). Bir de miktar olarak kova biraz fazla. Azaltılmasında fayda var (Beceriksiz su dökücülerin elinde bir kova ölümcül olabilir).

Siz de benim gibi yola çıkarken kendi kendine su dökenlerden misiniz? Yoksa bunu bir tek annemle ben mi yapıyoruz? (Babam aklı başında bir insandır).

Yarın gelmesin. Sevgilerimle.