Sonsuz yürüyüşlerin, yoksul düşlerindeyim
Ölü duvarların nem tutmayan yüzeylerinde
Hazan çökmüş ruhuma da
Ömrün fakirliğinde, yosun renkli gözlere ağlıyorum

İki damla yaş süzülürken ellerime
Gül goncada çürümüş de
Bir vefasızın saçlarında, darağacına çekiliyorum

Yüreğimin ar damarlarında yangın başlamış
Bataklığın ortasına saplanıyorum
Sevdanın ağırlığı çöktükçe üzerime
Sinemdeki ateşinde yanıp, gözlerinde sönüyorum

Avuç içi terlemeler tuz bastıkça yarama
Ölü doğum sancılarında kıvranıyorum
Kızıl saçların düştükçe üryan gecelerime
Ruhsuzlar mezarına dalıyorum

Hiç yaşamadık ya sevgili, hiç yaşayamadık
Ben buna yanıyorum

Her gece sis çöküyor yalnızlımın üzerine de
Yüreğimdeki aşermeler de kalıyorum

Söylenmemiş şarkılar, ağlatırken gökyüzünü
Ötelerin ötesinde
Âdem’le Havva’ya sarıyorum
Hasretin
Sessizliğe boğarken geçmişimin karanlığını
Hiç yaşamadık ya ben buna yanıyorum