Aç bağrını döşünde uyut beni
Çiçekler yaralı, güller ölü
Kıyıların yalnızlık büyütüyor Munzur !
Çözülsün uykularımın kelepçeleri
Dağda rüzgar hoyrat
Dilde lal zılgıt
Hani rüzgarlar eserken ılgıt ılgıt
Biz kardeşimle Munzur da balığa giderdik

Al beni döşünde uyut Munzur !
İçimde kardeş acısı
Yalnızlık sancısı büyütüyor gece
Dağlar bir leylim
Sular bulanık
Anam eşkıya ağlıyor artık
Biz altı kardeş
Munzur da balığa giderdik
Bilinmezdi o zamanlar mayın
Değildi sular böylesi hain

Aç bağrını döşünde uyut beni Munzur!
Hangi balıklar yedi
Parmaklarını, ayaklarını kardeşimin?
Çocuk gözlerinde korkular adsız
Zapt edilemiyor ana yüreği
Anam eşkıya ağlar
Dağlar isyana durmuş
Ve yanaklarında suların kadar
Azgındır göz yaşları
Çiçekler yaralı güller ölü
Sorgusu bir çocuğun
Ellerim ayaklarım
Nerede Anne?
Yalnızca balık tuttuğumuz derede
Ayakları sürgün edilmiş çocuklar büyür
Anamın zapt edilemiyor yüreği
Eşkıya ağlıyor gözleri
Sen nasıl ağlıyorsun Munzur?

Fuat YILMAZ...